bocon

bocon

⇒BO(U)CON, (BOCON, BOUCON)subst. masc.
Vx. ,,Mets ou breuvage empoisonné`` (Mots rares 1965) :
Je connais dès longtemps le venin du reptile,
Mais, contre tout boucon ou toxique, j'ai là
...
L'antidote fameux de Pèdre d'Avila.
COPPÉE, Guerre de cent ans, 1878, II, 7, p. 268.
Rem. Attesté dans la plupart des dict. gén. du XIXe et du XXe siècle.
Expr. Filer le bocon, coquer le bocon. Empoisonner (NOUGUIER, Notes manuscrites interfoliées au Dict. de Delesalle, 1900, p. 43).
PRONONC. ET ORTH. — Dernière transcr. dans DG : bou-kon. Noter la graph. bocon (supra NOUGUIER).
ÉTYMOL. ET HIST. — 1. 1299-1307 « morceau » (Voyage de Marc Pol [d'apr. ms. Bibl. nat. fr. 1116] éd. Roux dans Recueil de Voyages et de mémoires publié par la Société de géographie, t. 1, 1824, chap. CXCIV, p. 243 : a peitit bocconz [trad. du chap. CLXXII de Marco Polo, Il Milione, éd. D. Olivieri, 1912, p. 248 : a pezzuoli]) — 1614, Brantôme dans HUG.; 2. 2e moitié XIVe s. « morceau empoisonné, poison » (EUSTACHE DESCHAMPS, Balade contre les empoisonneurs, vers 12, éd. Queux de St Hilaire, Œuvres, t. 3, p. 282).
Empr. à l'ital. boccone attesté au XIIe s. au sens de « (petit) morceau » (à Bobbio dans la province de Plaisance d'apr. DEI), lui-même dér. de bocca « bouche », suff. augm. -one. Étant donné que l'ital. n'est pas attesté au sens 2 av. le XIXe s. il est probable que le sens « poison » est une spécialisation fr. de 1 créée p. euphém., p. allus. à la pratique de l'empoisonnement largement utilisée en Italie au XVIe s. (cf. aqua tof(f)ana; aquette).
BBG. — HOPE 1971, p. 30.

Encyclopédie Universelle. 2012.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Regardez d'autres dictionnaires:

  • bocón — bocón, ona adjetivo hablador, charlatán, fanfarrón, sacamuelas. * * * Sinónimos: ■ charlatán, fanfarrón, hablador, parlanchín …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • bocón — bocón, na 1. adj. 1. coloq. bocudo. U. t. c. s.) 2. coloq. Que habla mucho y echa bravatas. U. t. c. s.) 3. El Salv. mentiroso (ǁ que tiene costumbre de mentir). 4. m. Especie de sardina del mar de las Antillas, mayor que la común y de ojos y… …   Diccionario de la lengua española

  • bocón — ► adjetivo/ sustantivo 1 despectivo Bocudo, que tiene la boca grande. 2 coloquial Que es bravucón o fanfarrón. 3 Chile Que difama o murmura. ► sustantivo masculino 4 ZOOLOGÍA Pez del mar de las Antillas, parecido al boquerón. (Engraulis edentulus …   Enciclopedia Universal

  • bocon — bōˈkōn noun ( s) Etymology: Spanish bocón, from bocón big mouthed, from boca mouth more at boca : any of several Caribbean anchovies; especially : an anchovy (Cetengraulis edentulis) common about the West Indies …   Useful english dictionary

  • Bocón — Sp Bokònas Ap Bocón L u. R Kolumbijoje …   Pasaulio vietovardžiai. Internetinė duomenų bazė

  • bocón — {{#}}{{LM SynB43021}}{{〓}} {{\}}SINÓNIMOS Y ANTÓNIMOS:{{/}} {{[}}bocón{{]}}, {{[}}bocona{{]}} {{《}}▍ adj.{{》}} {{※}}esp. mer.{{¤}} {{※}}col.{{¤}} = {{SynB05725}}{{↑}}bocazas{{↓}} (col.) …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • bocon — Vakarų Indijos bokonas statusas T sritis zoologija | vardynas taksono rangas rūšis atitikmenys: lot. Cetengraulis edentulus angl. bocon rus. вест индийская анчовета; вест индийский бокон ryšiai: platesnis terminas – bokonai …   Žuvų pavadinimų žodynas

  • bocon — pop. Charlatán// alcahuete, sopl6n// fanfarrón, persona que habla mucho y echa bravatas …   Diccionario Lunfardo

  • bócon — past pl of bacan …   Old to modern English dictionary

  • bocón — na adj. Hablador y bravucón. m. Sardina del mar de las Antillas mayor que la común y de boca y ojos muy grandes …   Diccionario Castellano

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”